Schronisko PTTK na Hali Lipowskiej

Informacje ogólne
Schronisko znajduje się na wysokości 1290 m n.p.m. Oferuje 43 miejsca noclegowe w pokojach 3, 4, 8, 10 – osobowych.

Oferta schroniska
-jadalnia na 44 miejsca
-bufet
-świetlica z TV
-sauna
-boisko
-możliwość zorganizowania ogniska w pobliskiej bacówce

Historia
Budowę rozpoczęto w 1931 z inicjatywy niemieckiego towarzystwa górskiego Beskidenverein (jednym z powodów był zakaz rozbudowy schroniska BV na Babiej Górze), postanowiono więc wybudować nowy budynek w innym miejscu. Budowa, którą kierował Marcin Lach ze Złatnej, spotkała się ze sprzeciwem PTT, które powołując się na swoje kompetencje przyznane przez Ministerstwo Robót Publicznych próbowało ją zablokować - Niemcy zdołali jednak zebrać odpowiednie zezwolenia administracyjne i już zimą 1931 -1932 prowizorycznie zabezpieczone mogło przyjmować turystów. Oficjalne otwarcie odbyło się w sierpniu 1932. Obiekt miał 5 pokoi z 22 łóżkami, kuchnią, jadalnią i zapleczem gospodarczym. W 1936 doprowadzono linię telefoniczną. W okresie poprzedzającym II wojnę światową pomiędzy nim a schroniskiem na Hali Rysiance trwała swoista wojna o turystów (schronisko na Rysiance wybudowali Polacy).
Podejrzewany o działalność antypolską zarządzający schroniskiem Alojzy Wagner był stale obserwowany przez polskich pograniczników; zniknął on z obiektu tuż przed wybuchem wojny i pojawił się ponownie w niemieckim mundurze jako przewodnik oddziałów Wehrmachtu. Schroniskiem administrowała jego żona, a w późniejszym okresie volksdeutsch o nazwisku Olearczyk, który zapisał się w historii niechlubną działalnością ograbiania ludności z najbliższych przysiółków wespół z niemieckim gospodarzem schroniska na Hali Boraczej. Przyłapany na nielegalnym uboju bydła Olearczyk uciekł w nieznane miejsce, a jego miejsce zajął Niemiec Hauser, który gospodarzył do końca 1944. Potem budynkiem opiekował Marcin Lach; często odwiedzali go partyzanci i dezerterzy - schronisko miało jednak szczęście - niemiecki oddział nie wykonał rozkazu wysadzenia obiektu.
Pod koniec wojny obiekt nie odniósł zniszczeń wojennych, jednak stan wnętrz pozostawał wiele do życzenia - po niezbędnych remontach oddano go do ponownego użytku już w 1946 pod patronatem PTT, a później PTTK. W 1946 miał 32 łóżka noclegowe, ale aż 20 „prymitywnych”.
W latach 1973 - 1980 dokonano istotnej modernizacji - ze starego obiektu pozostało praktycznie tylko podpiwniczenie (a właściwie jego większa część), natomiast cała nadbudowa jest nowa lub znacznie przebudowana.

Dojście

• Hala Boracza – Hala Lipowska (szlak zielony; 2 godziny)
• Rajcza – Hala Redykalna – Hala Lipowska (szlak żółty; 3 godziny 20 minut)
• Złatna – Hala Lipowska (szlak niebieski; 3 godziny)
• Hala Rysianka - Hala Lipowska (szlak zielony; 15 minut)
• Złatna Huta - Hala Rysianka - Hala Lipowska (szlak czarny, a następnie zielony; 2 godziny)
• Złatna szkoła (przystanek PKS) - Hala Lipowska (szlak zielony; 2 godziny 30 minut)
• Żabnica Skałka - Hala Rysianka - Hala Lipowska (szlak niebieski; 2 godziny 30 minut)
• Rajcza (przystanek PKP) - Zapolanka - Hala Lipowska (szlak żółty; 3 godziny 30 minut)
• Milówka - Hala Boracza- Hala Lipowska (szlak zielony; 5 godzin)
• Węgierska Górka -Abrahamów - Hala Rysianka - Hala Lipowska (szlak czerwony, następnie zielony; 3 godziny 45 minut)
• Sopotnia Wielka - Hala Rysianka - Hala Lipowska (szlak niebieski, a potem zielony; 2 godziny 50 minut)