Klimczok, nazywany dawniej również Klimczakiem ma wysokośc 1117 m n.p.m. Jest to szczyt górski w północno-wschodniej części pasma
Baraniej Góry w
Beskidzie Śląskim. Przebiega przezeń granica administracyjna
Bielska-Białej i stąd szczyt Klimczoka jest najwyższym punktem tego miasta. Usytuowany w grzbiecie podchodzącym tu od południowego zachodu, z Trzech Kopców, jest zwornikiem dla grzbietu opadającego łagodnie na północ ku
Szyndzielni oraz drugiego, odchodzącego na wschód ku Magurze. Wierzchołek Klimczoka ma kształt kopca o zaokrąglonym szczycie. Grzbiety odchodzące od niego są dość szerokie, za to stoki opadające ku dolinom Białki (na północnym wschodzie), Biłej (na południu) i Barbary (na zachodzie) są strome i porośnięte bukowo-świerkowymi lasami. Na północno-wschodnich stokach Klimczoka znajdują się źródła Białki.
Na szczycie stalowy maszt z antenami przekaźników telekomunikacyjnych. Z istniejącej do końca lat 70. XX w. na wierzchołku Klimczoka drewnianej wieży triangulacyjnej widać było znaczną część Karpat Zachodnich od Łysej Góry na zachodzie po Tatry na południowym wschodzie. Dziś, z uwagi na podrastające wokół wierzchołka drzewa, widok ogranicza się jedynie do sektora południowo-wschodniego, w którym ponad grzbietami
Beskidu Żywieckiego królują szczyty Tatr.
Na Klimczoku średnia roczna temperatura wynosi 5-6° C. Pokrywa śnieżna o grubości ok. 220 cm utrzymuje się przez około 125 dni w roku, od początku listopada do początku maja. Maksymalną pokrywę śnieżną na Klimczoku zanotowano 14 marca 1993 roku i wyniosła ona 305 cm. Klimczok cechują duże opady do 1300 mm rocznie. Przez około 79 dni w roku świeci słońce. Wybierając się na Klimczok warto zabrać ze sobą coś przeciwdeszczowego.
Jeszcze na początku XIX w. góra nazywana była Goryczną Skałką lub po prostu Skałką. Na zachodnich zboczach góry, tuż pod szczytem, ciągnie się system rowów grzbietowych i rozpadlin skalnych (skąd pierwotna nazwa), w których znajduje się kilka niewielkich jaskiń. Największa z nich, długości 26 m, miała być według lokalnych podań kryjówką słynnego zbójnika żywiecko-śląskiego pogranicza - Klimczoka. Od jego nazwiska w epoce romantyzmu powstała obecna nazwa szczytu.
W siodle pomiędzy Klimczokiem i Magurą (Siodło pod Klimczokiem) znajduje się skrzyżowanie szlaków pieszych do
Szczyrku, Bystrej,
Brennej na Przełęcz Salmopolską, Przełęcz Karkoszczonkę, Szyndzielnię i
Błatnią. Pod szczytem znajduje się
schronisko górskie.
Szlaki piesze na Klimczok:
- niebieski ze Szczyrku Centrum przez Podmagure - 1,45 godz.
- niebieski z Bystrej przez Magure - 1,45 godz.
- zielony ze Szczyrku Centrum Szczyrk Biła - 1,45 godz.
- żółty z Błatniej przez Stołów - 1,45 godz.
- czerwony z Przełęczy Karkoszczonka - 1 godz.
- czerwony z Szyndzielni - 30 min.
- żółty czerwony z Wapienicy przez Szyndzielnię - 2h
Zdjęcia
